OVER IMPERFEcTIE
|
De zin van imperfect zijn Een waterdrager in China had twee grote potten, die elk aan een kant van een paal hingen die hij over zijn schouders droeg. Een van de potten had een barst, terwijl de andere pot helemaal gaaf was en geen druppel water verloor. Aan het einde van een lange wandeling van de rivier naar huis was de gebarsten pot altijd nog maar half vol. Twee jaar lang was dit het dagelijkse ritueel. De waterdrager leverde maar anderhalve pot water af. De perfecte pot was natuurlijk trots op de prestatie. Hij diende zijn doel perfect. Maar de arme gebarsten pot schaamde zich voor zijn imperfectie, en voelde zich ellendig dat het alleen maar in staat was om half te functioneren. Na twee jaren voelde het als bittere mislukking. Op een dag, bij de rivier, sprak de gebarsten pot hierover met de waterdrager. "Ik schaam me vanwege deze barst, waardoor ik de hele weg naar jouw huis water verlies." De waterdrager zei tegen de pot: "Heb je niet gezien dan, dat er bloemen staan aan jouw kant van het pad, maar niet aan de kant van de andere pot? Dat komt omdat ik altijd heb geweten van je barst, en ik bloemzaad heb geplant aan jouw kant van de weg. Iedere dag op de terugweg heb jij ze water gegeven. Al twee jaar kan ik prachtige bloemen plukken, die elke dag mijn tafel sieren. Zonder jou, zoals je bent, zou er geen schoonheid in mijn huis zijn." |
|
|